Bekleyiş

Sahilde 10-15 dakka yürüdükten sonra aşırı güvenlik önlemleriyle dolu FBI binası aka'sını taktığım binaya geri döndüm. Döndüğümde solumdaki çayocağı-kantin karışımı yer hariç ışık yanmıyordu. Yukarı doğru karşıdaki merdivenden devam ettim. 1. kat benim için bi anlam ifade etmiyordu. 2 kat da öyle. 3 kat, babamın eski ofisi. 4. kat...

Kapıyı zorladım. Kimse yoktu. Bekleyecektim.
Yandaki koltukların soldakine iliştim.Sahilde düşündüğüm şeyleri düşünmeye başladım.
Kız arkadaşımı yani...Düşün düşün düşün.Sol taraftaki odadan sesler geliyodu hatunun tekiyle elemanın biri konuşuyordu. Zemin kattaki konuşmalarda yukarı kadar geliyordu.
Daha sonra ayak sesleri duymaya başladım. Takım elbiseli bi adam yukarı çıktı. En yukarı en üst kata. Sonra aşağı indi. Yüzüne çok dikkat etmedim. Düşünmeye devam ettim.
Sonra tanıdık bi ses geldi. Niyazi abiydi bu. FBI binasında en sevdiim simalardan Niyazov. Niyazi abi her zamanki tavrıyla nasılsın gülüm dedi iyiyim abi dedim ne oldu ne bekliyorsun dedi dedim babam gelecek onu tamam gülüm var mı bi istek dedim yok abi hadi görüşürüz dedi indi. Niyazi abi bi bulgar göçmeni.

O inmek için döndüğünde arkadan gelen cırk cırk ötüş sesinin sahibi ayakkabıların sahibi olan adamı gördüm. Bi şeyler sordu niyazi abi üst kata git dedi. Çıktı üstkata sonra indi. cıvırk cıvırk...

2-3 dakika sonra aynı cıvırk cıvırk sesi üst kattan geliyordu bu sefer koca popolu kadının biri aşağı iniyordu.En alta indi. Ben hala düşünüyordum. Sonra çirkin bi adam geldi bana bişeyler sordu soldaki odadaki konuşmalar devam ediyodu. sorduğu sorulara geveleyerek cevap verdim. bişey anlamamış olacak ki aşağı geri indi. çirkindi zaten.ondan sonra kocapopolu yukarı çıktı. soldaki odadaki garip konuşmalı kadın da dışarı çıktı birbirlerine selam verdiler.

Ben düşünmeye devam ediyodum. sonra ellerimi çarpıp ne kadar salağım o beni seviyo dedim. sustum.

Sonra tanıdık bi öksürme sesi geldi.

Babamdı.