Rutin

Bozulan belediye otobüsünü tamir eden adamlar ellerini arabadan indirdikleri bidon ile temizliyorlar.

Biraz yorgunum. Telefonuma bakıyorum. İçimden geçen şey eve ışınlanmaktan başka birşey değil.

Kendime dışarıdan bakınca ne kadar normal olduğumu farkediyorum. Soruyorum kendime , gerçekten etrafımdaki insanların kafalarında düşünce var mı ?

Yani tesadüf mü yoksa otobüs sırasına girmiş bu insanlar burda olmaları gerektiği için mi buradalar. Görüş açım dışında bir dünya var mı ? Kız arkadaşım , ailem , arkadaşlarım... onlar gerçek mi ?

Yada gerçek ne ?

Aklımdan bunlar geçerken otobüsün kapısı açılıyor.

Bir anda otobüse yöneliyorum. Bunu istemsiz yaptığımı farkediyorum.

Ve birsürü benim gibi insan. Hepsi otobüse doluşuyor. Sorgulamadan...

Yıllar önce uyuşturucu ile ilgili bir belgesel izlemiştim. Gençliğin birbirinden etkilenmesini sürü pisikolojisi olarak tanımlamışlardı. Bir grup koyunu kesimhaneye koşarken gösteren bir kesit vardı.

Gözümde o canlandı. Kendimi bir an koyun gibi hissettim.

Peki bu otobüsün şöförü bir an cinnet getirip ters şeride girse
Defalarca takla atıp infilak etsek.

Bu düşüncelerden sonra otobüse adımımı atıyorum. Arkalarda biryere oturuyorum. Hava yavaş yavaş kararıyor.

Yolun daha başında hava tamamen kararmış oluyor. Ezan sesi duyuluyor. Acaba bu sesin bu topraklar üzerinde hiç ulaşmadığı bir nokta var mı ?

Tam o anda. Otobüs sarsılıyor. Bir anda karşı şeride giriyoruz. Otobüsten çığlıklar yükseliyor. Biraz evvel homurdanarak kızan yaşlı adam kusmaya başlıyor. İğrenç bir koku otobüsü kaplıyor. Halen ne olduğunu anlamış değilim fakat sarsılıyoruz. Elim camı kırmak için kullanın talimatı verilen çekice gidiyor. Camı kırıyorum. Otobüs tekrar sarsılıyor. Geri düşüyorum cam kırıkları kolumu kesmiş. Bunu farkediyorum. Son gücümle zıplayarak kendimi camdan dışarı atıyorum. Otobüs ters şeritte yalpalayarak ilerlemeye devam ediyor.

Şaşırıyorum. Sadece şaşkınım. Hayatımda ilk kez başka bir boyuta geçtiğimi hissediyorum.

Şanslıyım. Ölmediğim için değil. Belki de gerçekten yaşadığımı hissettiğim için.

Bu olmasaydı inanın bana dünyanın merkezinde olduğum hissinden kurtulamayacaktım.